Toverzicht Blog

Vandaag is Anthony jarig. Ik wil niets liever dan bij hem zijn, al is het een hele onderneming. Dat si het normaal gesproken al, met de reis van tweeënhalf uur. Het lopen naar het station vind ik nog wel een uitdaging, maar als ik een lift aangeboden krijg van mijn lieve vriendin Karen, twijfel ik niet langer. Hij is heel …

Zaterdagavond, ik zie een prachtige oranje oplichtende lucht. Het is een tijd geleden dat ik helemaal alleen de deur uit ben geweest. Sinds mijn bijna-botsing met de fietser, toen ik even de kranten naar de oudpapierbak bracht. Ik snak ernaar. Als ik naar de polderweg wil, vanaf waar ik de zon kan zien ondergaan (als dat al kan, want er …

Mensen zijn het verleerd te wachten. Elk verloren moment wordt vaak ingevuld met kijken op de smartphone. Het nieuws, even email checken of iets doen met social media. Weinig momenten dat we stil zijn en wachten. Zoals bomen dat doen in de winter. Geduld hebben is ook niet mijn ding. Als er iets is wat ik van deze hele oog-ontwikkelingen …

Ik ben geen televisiekijker, nooit geweest ook. Ik ken de meeste tekenfilms omdat mijn broer de tv wel altijd aanzette. Maar er echt voor gaan zitten om zelf iets te volgen, kwam niet vaak voor. (Leuk detail: Hij mocht me wakker maken voor de clip van ‘We all stand together’ van Paul McCartney met de kikkers!) Als het dan zover …

Ik ben niet gelovig opgevoed, hoewel mijn ouders van huis uit katholiek zijn. Als kind vond ik godsdienst (misschien juist daardoor) erg interessant. Met oma Jans ging ik graag in de kerk kijken. Ook ging ik een paar keer met een vriendinnetje mee naar een soort godsdienstclubje, waar bijbelverhalen werden verteld, waar je mocht tekenen en waar je beschuitjes mocht …

Kun je naar dingen uitkijken als je niet goed ziet? Het leek echt letterlijk even niet meer te kunnen voor mij. De laatste weken heb ik veel moeten inleveren qua zicht. Ik wist niet dat het zo hard kon gaan. Maar er bleef een sprankje hoop. In de meivakantie had Anthony twee weken vrij, en konden we met z’n tweetjes …

Een maand geleden ging ik naar het Schrijfcafé in de bibliotheek. Dat was een van de laatste keren dat ik fietste. Toen ik aankwam in de leeszaal zag ik vaag een groep mensen zitten. Mijn nichtje zag mij al aankomen en riep waar ik heen moest. We begonnen te schrijven volgens opdrachten. Dit inspireerde zo erg dat ik sindsdien ben …

We zitten in de auto; ik word verblind door de koplampen van de tegenliggers. Iemand vroeg me deze week hoe dat dan is als je niet tegen felle lichten kunt. Alsof je een bord met fel tegenlicht niet kunt lezen? Nee, het is alsof het licht mijn hoofd binnenkomt en nog blijft rondflitsen in mijn schedel. Het doet pijn, dus …

De laatste dagen waren nogal (af)wisselend. Ik heb niet elke dag geschreven, zoals beloofd. Dat neem ik mezelf maar niet kwalijk want wat heeft dat voor zin? Er is veel gaande en ik probeer op alle mogelijke manieren Toverzicht te krijgen. Het letterlijke overzicht in mijn huis door alle spullen opnieuw te ordenen. Het overzicht over mijn leven, door mijn …

Fietsen heb ik sinds een paar weken opgegeven. Ik heb sinds het najaar van 2013 niet meer in het donker gefietst, de laatste maanden werd het ook met schemering of met fel zonlicht lastig. En nu dus helemaal niet. Ik zag schaduwen aan voor geparkeerde auto’s (gelukkig niet andersom), ik kon niet meer goed inspelen op het verkeer en kon …