24. Nog een stapje verder

Marloes van ToverzichtToverzicht Blog Leave a Comment

Vandaag is Anthony jarig. Ik wil niets liever dan bij hem zijn, al is het een hele onderneming. Dat si het normaal gesproken al, met de reis van tweeënhalf uur. Het lopen naar het station vind ik nog wel een uitdaging, maar als ik een lift aangeboden krijg van mijn lieve vriendin Karen, twijfel ik niet langer. Hij is heel blij dat ik kom, had het nooit verwacht.

Ik moet weer wennen aan het tassen inpakken, probeer de stress van me af te zetten. Ik neem me voor een luisterboek mee te nemen, wat lekkere muziek en ik ga wat mensen bellen. Ik hoef maar 1x over te stappen.

Denk ik. De trein die ik zou nemen is defect… Ik moet een andere nemen. Ik besluit om via Haarlem en Leiden te gaan, omdat ik dan nog kans heb om op dezelfde tijd aan te komen als met mijn oorspronkelijke trein. Ik help een oudere vrouw, met een zware tas de trein in en ze noemt me lief. In de trein praat ik met een andere vrouw, die naar fluitles gaat. Ze zegt: ‘Je ziet er mooi uit.’ Op Haarlem gaat alles perfect, want ik ken de weg en ik heb tijd genoeg. In de trein naar Leiden bedenk ik een plan. Ik kan iemand om hulp vragen om over te stappen! Ik wil die aansluiting echt halen. Ik vraag het de conducteur. Het is niet vreemd, niet ongemakkelijk. Ik voel me helemaal geen incompleet mens. Ik merk dat de conducteur ook even moet kijken of de trein aan de overkant van het perron de goede is. En dat blijkt zo te zijn. Hij houdt wat onbeholpen mijn bovenarm vast, vertelt precies wat er gebeurt, terwijl ik sommige dingen wel kan zien, bijvoorbeeld dat mensen uit de trein komen. Ik onderbreek hem niet. Hij vraagt of ik het verder red. Ik zeg van wel, bedank hem en wens hem een fijne dag.

Ik weet het, er zijn dingen te overwinnen, maar als je ze eenmaal overwonnen hebt, dan kom je ergens! We gaan er een hele leuke verjaardag van maken!

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *