Ik ben fan van zonsondergangen, al gebeurt dat fenomeen elke dag. Bij een mooie lucht, of een dreigende mooie lucht pak ik de fiets en speer naar een plek bij mij in de buurt waar ik (bijna) vrij zicht heb. Ik kan de zon achter de eerste bomenrij van de duinen zien zakken, en vanaf dat punt zijn die nog erg ver weg. Vorige week woensdag zag ik het oranje licht, gespiegeld in de ramen van de overburen. Ik was te laat om de zon nog te zien, maar de lucht was het dubbel en dwars waard! Wie weet wordt het een inspiratie op een volgend schilderij.
