Dag 1 – Mijn schrijfweken

Marloes van ToverzichtInspiraties, Wittie Leave a Comment

Zoals de sommige van jullie weten heb ik de afgelopen 2 weken in een huisje in Schoorl gezeten, in complete afzondering, om aan deel 2 van Wittie te werken. In mijn blogberichten beschrijf ik kort wat mijn inzichten, ervaringen en prestaties waren.

Dag 1

De tijd lijkt hier langzamer te gaan, voor alles lijkt een ruimte. Dit lichte huis met z’n weinige spullen, weinig overtollige ballast, maar wel met kleine lieve spulletjes, die je juist willen doen leven. Een kant van mij die ik wel ken, maar die thuis ‘in het normale’ leven niet altijd tot haar recht komt, wil erop uit trekken, nieuwe dingen ontdekken en het eindeloze duingebied aan de overkant verkennen.
Vanmiddag heb ik mijn eerste wandeling van Schoorl naar Groet gemaakt en toen ik bij het uitzichtpunt was, begon het te hagelen. Ik ben onder de trap gaan staan en keek hoe er honderden Witties op de treden vielen. Elk moment van mijn wandeling koos ik intuïtief waar ik heen wilde, zonder de angst om de weg kwijt te raken. Elke keer kwam ik op nieuwe mooie stukken. Mijn geest was kalm, ik was een met de omgeving en met mezelf.

Ik ben hier om te schrijven, al richt ik me tot nu toe alleen nog maar op wandelen, wat mediteren en schrijven in mijn dagboek (en dat telt niet!). Ik wil mijn eigen handen meer en meer letters zien maken. Ik wil briefjes achterlaten, voor de vrouw van het huisje, of in een boom en dat iemand dat dan vindt. Ik wil poppetjes tekenen, Wittie, Door, Lila, alle personages uit mijn boek, of gewoon wie er op komen poppen. Ik wil eigenlijk ook wel een gedicht schrijven. Energie en ideeën genoeg. Nu moet ik alles wat ik wil in een trechter gooien en het er als Wittie-energie uit laten komen. En ja, natuurlijk twijfel ik. Misschien komt er wel iets heel anders uit…

Ik weet hoe wispelturig de geest kan zijn, ik weet ook hoe star de geest kan zijn. Ik moet in het midden blijven, vooral trouw aan mezelf. Geen ongeleid projectiel en geen vastbijter. Ik heb nu de nobele taak een kanaal te zijn en die energie door me heen te laten komen waarmee ik kan schrijven. Ik heb de taak ervoor te zorgen dat de omstandigheden voor schrijven perfect zijn. Er is voldoende eten, er is een dak, er liggen meditatiekussens, er zijn geen sociale contacten die me afleiden, er is een x hectare duingebied, er is winter. Ik ben er klaar voor!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *