Omdat het Kinderboekenweek is, bezocht Marloes Bloedjes, de schrijfster en illustratrice van Wittie, op dinsdag 7 oktober Visio Onderwijs Amsterdam. Op deze school zitten kinderen met een visuele beperking. Ze ging op deze stormachtige dag langs bij de onderbouw, de middenbouw en bovenbouw. Hieronder haar ervaringen op de school:
In de onderbouw begonnen we met de knikkers eens goed bekijken. Nassim ontdekte dat als je door een doorzichtige knikker heen kijkt, je dan nog steeds iets kunt zien. Hij kon zijn eigen naam op het pictogrammenbord goed zien. De kinderen wisten meteen al dat knikkers heel goed konden rollen. Ze vonden het erg leuk om te zingen, maar vooral om ook op het liedje, dat Marloes op de gitaar speelde, te dansen. Het werd echt een feestje toen juf Tineke de ballonnen opblies en we deden alsof het knikkers waren. Tot slot lazen we natuurlijk iets voor uit het boek.
Bij de middenbouw was het meteen duidelijk: Knikkers kun je sorteren. Je kunt ze van klein naar groot leggen. Ook kun je ze winnen als je knikkert. O ja, en je kunt er bommen van maken… Dat knikkers in mijn verhaal konden leven, vonden ze heel interessant. De kinderen wisten ook al het een en ander over een boek schrijven. Ze zagen de verschillen tussen de oude boekjes en het nieuwe boek van Wittie. Ze waren onder de indruk, ook van het oude boek. ‘Die kun je ook best nog verkopen!’ zei iemand. Ook deze kinderen wilden heel graag zingen. We hebben veel lol gemaakt, omdat we ook in Knikekrdialect gingen zingen. De kinderen mochten daarna ook zelf grappige taaltjes bedenken. Zo kregen we, naast het Knikkervolkslied, ook een Koeienvolkslied, een Varkensvolkslied en een Poepjesvolkslied (natuurlijk!). Ook hier hadden we nog even tijd om te lezen uit het verhaal.
Tot slot de bovenbouw. Daar hadden we veel tijd om te praten, hoewel de groep veel groter was. Er was heel veel concentratie en aandacht voor het boek en de kinderen stelden veel goede vragen. Ze vroegen hoeveel ik zag. Er werd gevraagd waar je het boek kunt kopen. De kinderen wisten ook al veel zelf over het schrijven van een boek. Een kind onthulde dat hij zelf bezig was aan een verhaal over voetbal, maar dat hij het niet uit wilde geven. Ik heb bij deze groep, omdat we meer tijd hadden, ook meer oude boekjes laten zien. De kinderen vonden het indrukwekkend hoe een idee steeds meer uitgroeit tot een echt boek. Ook het voorlezen was erg leuk voor deze kinderen, hoewel ze eigenlijk al iets te oud zijn voor dit boek, ze vonden het geweldig en wilden het meteen allemaal lezen.
Gelukkig waren er een paar meiden erg goed met internet, en konden ze de eerste 10 bladzijdes op issuu lezen. Een aantal was zelfs zo enthousiast dat er een paar leuke verhalen uitrolden over deze bijzondere ochtend. Mij viel op dat de kinderen, ieder op hun eigen manier met hun eigen aanpassingen, zich erg goed konden redden achter de computer. De verhalen komen uiteraard nog op deze website te staan, evenals een leuke foto van het bezoek.
Ik heb genoten van het enthousiasme van de kinderen en had nog wel veel langer willen blijven!
Foto’s door: Zeijka Pralica